Fumiko Ençi

Fumiko Ençi Şova döneminin en önemli kadın edebiyatçılarından, Tokyo’da 1905’te doğan ve 1986’da ölen Fumiko Ueda’nın yazar adı. Babası Japonca dilbilim uzmanı Kazutoşi Ueda, Tokyo İmparatorluk Üniversitesi hocası, Kokugakuin Üniversitesi rektörü ve Ulusal Meclis üyesi görevlerinde bulundu, modern Japon dilbiliminin de babası sayılır. Fumiko Ueda, zayıf sağlığı nedeniyle evde eğitim gördü, özel öğretmenlerden İngilizce, Fransızca, Çince edebiyatı öğrendi, babaannesinin ve babasının geniş kütüphanesi sayesinde Japon edebiyat ve tiyatro klasiklerini küçük yaşta ezberledi, daha 13 yaşına gelmeden Oscar Wilde, Edgar Allan Poe, Akutagava, Tanizaki gibi isimlerin yapıtlarını okudu. 1918-1922 arasında Kadın Üniversitesi’nde okurken sağlık sorunları nedeniyle çalışmaları yarıda kaldı. Modern Japon Tiyatrosu’nun kurucusu olarak görülen Kaonu Osonai’nin öğrencisi olmuş, ustasının yapıtlarından esinle de ilk eserlerini tiyatro alanında vermiştir. 1926’da ilk tiyatro metni yayımlandı, 1928’de sahnelendi. 1930’da gazeteci Yaşimatsu Ençi’yle evlendi, bir kızı oldu. Evlendikten sonra dünyanın ilk romanı sayılan Genji’nin Hikâyesi’ni modern Japon diline aktarırken ticari başarısı pek olmayan romanlar yazdı. Sağlık sıkıntıları nedeniyle 1951’e kadar yazamadı. 1953’te ilk defa Kadın Edebiyat Ödülü’nü kazandı. 1956’da Onna Zaka romanıyla Noma Edebiyat Ödülü’ne layık görüldü. Kadın Maskeleri 1958’de yayımlandı, en ünlü yapıtlarından biri oldu. 1960’larda Şamanizm ve ruhgöçüyle ilgili yapıtlar veren yazar, ünlü Eiga Monogatari’nin yeniden yazımı olarak kabul edilebilecek Nama Miko Monogatari’yle 1966’da
Kadın Edebiyat Ödülü’nü tekrar kazandı. 1969’da üç öyküsüyle Tanizaki Ödülü’ne layık görüldü. 1970’te Japon Sanat Akademisi’ne seçildi, 1979’da kültürel değeri olan şahsiyetlere verilen Bunka Koroşa nişanına, 1985’te de Japon İmparatoru tarafından verilen kültür alanındaki en yüksek nişana layık görüldü. 12 Kasım 1986’da bir kalp krizi sonucu hayatını kaybetti.