Osamu Dazai

(D. 19 Haziran 1909 – Ö. 13 Haziran 1948)

Gerçek adıyla Şuci Tsuşima. Birçok eseri modern klasik kabul edilen Dazai, hem kitapları hem de çalkantılı hayatı sebebiyle Japonya’nın en meşhur yazarlarından olmuştur. Eserlerinde en çok Ryunosuke Akutagava ve Fyodor Dostoyevski’nin izleri görülür. Erken yazarlık dönemindeyken idolü Akutagava’nın intiharı sonrasında yazma serüveni durma noktasına geldi ve kendini alkole verdi.

1929’da ilk intiharına kalkıştı ama başarısız oldu. Ertesi yıl Tokyo İmparatorluk Üniversitesi’nin Fransızca Edebiyatı bölümüne kayıt oldu. O yılın ekim ayı bir geyşayla kaçtı, ailesi tarafından resmen evlatlıktan reddedildi ve okuldan atıldı. Okuldan atıldıktan dokuz gün sonra Kamakura sahilinde bir kadınla beraber intihara kalkıştı. Kadın boğularak hayatını kaybetti ama Dazai bir balıkçı teknesi tarafından kurtarıldı.

“Osamu Dazai” adıyla ilk öyküsünü 1933’te yayımladı. 1935’te hayata veda niteliğindeki eseri Son Yıllar‘ı yazdı ve kendini asarak üçüncü intiharına kalkıştı ama başaramadı. Üç hafta sonra geçirdiği apandis ameliyatından sonra morfin bağımlısı oldu, bir yıl boyunca bağımlılıkla mücadele etmesinin ardından akıl hastanesine kapatıldı ve bir ay tedavi gördü. Çıktıktan sonra birçok eser kaleme aldı ve kısmen sakin bir hayat yaşadı. 1947’de yayımlanan Batan Güneş adlı romanıyla birlikte iyiden iyiye ünlü bir yazar oldu. 1948’de en bilindik eseri İnsanlığımı Yitirirken‘i yazdı. Aynı yıl, metresiyle birlikte evlerinin yanındaki Tamagava Kanalı’nda intihar etti ve hayatını kaybetti.